Github

آخرین دفعه که تو ایران بودم متوجه شدم شرایط اقتصادی به قدری بده که متاسفانه حتی خرید یک لپ تاپ قابل قبول برای اکثر دانشجوها سخت شده، میدیدم آرزوهای نه خیلی بزرگشون خیلی راحت ازشون کلی فاصله گرفته و ناامیدی رو میشد دید. داشتم فکر میکردم چه کاری میشه کرد؟ در نگاه کلی متاسفانه هیچ چیز بزرگی دست ما نیست، این قلب آدم رو بدرد میاره، ولی همیشه موقع اینطور فکر کردنها خودم رو جای طرف دیگه قرار میدم، به خودم میگم اگه من یه دانشجو تو اون شرایط بودم حداقل چی میتونست محرک من باشه؟ مسلما یه امید هر چند کوچیک!...